ลูกๆ กินยาก วันๆ ไม่รู้จะทำอะไรให้ลูกกิน แล้วช่วงหลังๆ มานี้ ก็มีให้แต๊ดแตร๋ออกไปโน่นมานี่ไม่ได้หยุด ลูกๆ ฝากท้องไว้กับแม๊คโดเน่าบ่อยเหลือเกิน แม่ที่แสนดีรู้สึก guilt นิดๆ หาเวลาอยู่บ้านไม่ไปไหน แล้วทำอะไรให้ลูกๆ กินได้ยากจรงิๆ เพราะพอกลับเข้าบ้าน…โรคประจำตัวก็กำเริบหนัก “โรคขี้เกียจ” น่ะ 5555 อย่างเมื่อวาน…ทำเมนู “น่าอาย” อีก ต้มมาม่าใส่ไข่ ใส่ลูกชิ้นหมู โยนผักสลัดลงไปถุงนึง อีรอมกะไอ้ตี้กินกันดีเชียว พอเวลาอาหารที่แม่มันบรรจงและตั้งใจทำสุดฝีมือ+สุดหัวใจ มันไม่แตะกันซะคำ อยากจะเอา “ยี” หัว พวกมันจริงๆ
ไอ้ตี้มันเป็นคนไม่ชอบกินเนื้อสัตว์ ก็เลยต้องหาวิธีหลอกล่อให้มันกินเนื้อสัตว์ วันนี้ก็เลยลากเอา Turkey Meatballs ที่ขังไว้ในฟรีซเซ่อร์นานแล้ว…เอาออกมาปลอมตัวแปลงโฉม วิธีที่อิชั้นทำก็ง่ายๆ แหละ เตรียมเครื่องเคราเหมือนผัดเปรี้ยวหวาน เรียกว่ามีอะไรก็โยนๆ ลงไป วันนี้มี แตงกวา พริกหวาน หอมใหญ่ มะเขือเทศ เห็ดหอมสด แครอท แล้วก็ไม่ลืมเติมซ๊อสมะเขือเทศข้นลงไปซะหน่อย พอจะเริ่มลงมือผัด ควานหาเส้นสปาเกตตี้ หรือ มักกะโรนีข้องอ ไม่เจอ..ปวดเฮดเลย แต่โชคดีเจอ Mostaccioli กล่องนึง (ขนาดและรูปร่างเหมือน Penne แหละ เพียงแต่ผิวเรียบ ส่วนเพนเน่ ผิวจะเป็นลายริ้วๆ) ปกติจะซื้อเส้นพาสต้าเก็บไว้ตลอด และซื้อเก็บต่างๆ รูปแบบด้วย แปลกๆ เปลี่ยนไปเรื่อยๆ เอาไว้ล่อหลอกให้ลูกกิน 555 สรุปว่าผัดซ้อสเปรี้ยวหวานเสร็จก็ราดไปบนไอ้เส้น “มุสตาชิโอลี” ที่ต้มเตรียมไว้ จบไปมื้อนึง
พักนี้ “ฮิต” ทานสลัด เพราะระบบขับถ่ายชักแย่ แต่มาดูน้ำสลัดของอิชั้นกันดีกว่า เป็นคนไม่กลัวเรื่องน้ำสลัดข้นๆ มันๆ แต่อย่างใด จะ heavy หรือ light ได้หมด ที่อ้วนเนี่ยไม่เกี่ยวกับน้ำสลัดหรอกค่ะ แต่เป็นเพราะกินแบบยัดฟูกยัดหมอนมากกว่า 5555 มาดู มาดู น้ำสลัดของอิชั้นดีกว่า เรียงตามลำดับความชอบเลยนะ (แม่บ้านหลังยาว..ไม่ตีเดรสซิ่งสดๆ ร๊อกกก….555 เป็นแม่บ้านขวดๆ นานแล้วจ้า)
1) Ken's Steak House Raspberry Walnut Vinaigrette Dressing (Lite) อันนี้เป็นอันดับ 1 หมดไป 2 ขวดแล้ว จริงๆ มีเดรสซิ่งในดวงใจ Marie's Honey Mustard Dressing ครองแช้มป์มาหลายปี พออิชั้นได้ลองของพี่เคน….ขวดนี้ อูย… นังมารีตกกระป๋องไปเลย พี่เคนเปรี้ยวๆ หวานๆ ทำให้กินสลัดได้เป็นกะมังๆ วันละหลายรอบเลยเชียว
2) Marie's Honey Dijon Dressing ขวดนี้คล้ายๆ Marie's Honey Mustard Dressing แต่ “ใส” กว่า เวลาจะรับทานเดรสซิ่งอันนี้มันจะป็นเรื่องเป็นราวกว่าไอ้อันดับหนึ่ง เติมไข่ต้มลงไปคลุกๆ ด้วย อืม…หย่อย
3) Kraft Light Raspberry Vinaigrette อันนี้ก็คล้ายๆ อันที่ 1 แต่ อันนี้เปรี้ยวโดดๆ พอทดแทนกันได้ ซื้อมาตอนที่ Ken's หมด..แล้วหาซื้อแถวๆ นี้ไม่ได้
4) Wishbone Bountiful’s Berry Delight ไอ้ขวดนี้กะไอ้ขวดที่ 3 นี่สูสีเลยนะ เปรี้ยวๆ หวานๆ หวานกว่าของคร๊าฟท์ ลังเลว่าจะให้ขวดนี้อันดับ 3 ดีมั๊ย 555 เป็นว่ามีอันดับ 3 อยู่ 2 ขวดละกัน
5) Kraft Creamy Italian Salad Dressing จริงๆ ไม่โปรดอิตาเลี่ยนเดรสซิ่งเท่าไหร่ แต่อีซะมีเค้าชอบ คือ รับทานได้-แต่ไม่โปรดปรานมากมาย พอมาลองอีครีมมี่นี่แล้ว อืม…อร่อยเหมือนกันนะ
6) อันนี้คล้ายๆ ครีมสลัดแบบไทยๆ Kraft Coleslaw Dressing จริงๆ ไม่ใช่เดรสซิ่งที่โปรดเลย แต่เป็นเดรสซิ่งที่เอาไว้ขยำผักทำโคสะลอว์ เอาไว้ทานแนมเวลาทำอาหารที่เน้นพวกเนื้อๆ แบบสะเต๊ก เนื้อย่าง
จริงๆ มีเดรสซิ่งอีกอันที่ลูก (อิรอม) กะอีก๊อตชอบ มันคือ Ranch….ลืมถ่ายรูปมา 555 แต่อิชั้น ไม่ช้อบบบบบ… ไม่ชอบ มีอันต้องจำใจรับทานหลายครั้งหลายหน รสชาติเหมือน “อ้วก” 5555 จริงๆ นะ ถ้าใครชอบก็ขออภัย เวลาไปกินอาหารนอกบ้าน ก็จะรีเควส Thousand Island เป็นอันดับแรก ถ้าที่ไหนไม่มีก็จะรีเควส Italian ไปให้มันจบๆ
ตานี้ก็มาดูเครื่องโปรยสลัดของอิชั้น เยอะมากนะคะ…ขอบอก ไม่รู้เค้าเรียกอะไร เครื่องโรย เครื่องโปรย เครื่องปรุง 555 แต่อะไรที่เค้าชอบกันเป็นสากล….อิชั้นมักจะไม่ชอบ 5555 มันคือ ครูทานส์ (A crouton is a small piece of sautéed or rebaked bread, often cubed and seasoned, that is used to add texture and flavor to salads, notably the Caesar salad, as an accompaniment to soups, or eaten as a snack food. The word crouton is derived from the French croûton, itself derived from croûte, meaning "crust".) ไม่ชอบเลยแหละ ไอ้เต๋าหนมปังกรอบๆ เนี่ย บางทีซีซันนิ่งมาเยอะ ยิ่งไม่ถูกปากถูกใจอิชั้นหนักเข้าไปอีก ปกติเป็นคนไม่เค็ม 5555 คือ ไม่ทานเค็มน่ะค่ะ เป็นหญิงจืด อะไรที่เค็มจั๊ดนัก…ไม่ไหวเด้อ พอดีไปเจอไอ้ถั่วรวมมิตรถุงๆ ในรูปเข้า กำมาโปรยๆ ใส่สลัด ทีละหลายๆ กำมือ สาดเบค่อนจากไอ้ถุงดำๆ นั่นลงไปหน่อยนึง ราดน้ำสลัดที่ถูกใจอีกโครมใหญ่ ยัมๆๆๆๆๆ ไอ้เบค่อนถุงนี่เป็นเบค่อนจริงๆ นะคะ มีขายหลากหลายยี่ห้อ แต่ยี่ห้อนี้เค็มน้อยหน่อย เบค่อนพวกนี้เป็นเศษเบค่อนจริงๆ ไม่เหมือน Bacon bits ซึ่งเป็นแป้งทอดกรอบรสเบค่อน มาถึงผักสลัด อิชั้นชอบโรเมน ไม่ชอบผักกาดแก้ว-iceberg lettuce หรือผักที่รสชาติคล้ายกันเลย สลัดถุงๆ ที่เห้นในรูปนั่นคือสลัดที่อิชั้นซื้อประจำ ซื้อทีละ 3-4 ถุงเลย ราคาถุงละ 1 เหรียญเท่านั้น ทำมาม่าให้ลูก ทำยำรสจัดทั้งหลาย ก็ใช้สลัดถุงนี่แหละค่ะ จบเรื่องโจรสลัด 555
เมื่อวานไปซื้อกับข้าวกับปลา เตรียมทำคริสต์มาสดินเน่อร์ (ไม่ทำไก่งวงแล้ว 5555 เข็ดซะ 555) พอดีเจอทีรามิสุ โหยอยากทานอยู่นานมากแล้ว จริงๆ มีเจ้าประจำที่มอลล์…อร่อยมาก (เจ้าดังๆ ที่บางกอก…หลบไปได้เลย 555) พอเจอไอ้กล่องนี้เข้าก็รีบลากกลับมาบ้าน ร้อนรนมือไม้สั่น พอใส่ปากคำแรกก็ เอ้อ…. It’s just OK not wowww…woo hoo…แต่อย่างใดค่ะ พ.ด.ด. เท่านั้น คงไม่ซื้ออีกแล้วล่ะ 12.99 เก็บไปซื้อ French Bakery เจ้าประจำดีกว่า…..
ปล. ปีนี้บ้านเราไม่ได้ตั้งต้นคริสต์มาสค่ะ เพราะว่ามีแต่เรื่องยุ่งๆ hectic ตลอด เลยตกลงกับลูกและซะมีว่าปีนี้ “งด” ของขวัญของลูกๆ ก็ไม่ได้มีมากมาย เอากองๆ ไว้หน้าทีวีแหละ 5555 ไอ้ต้นในรูปข้างบน….กูเกิ้ลเจอ เห็นขำดีเลยเอามาแปะ…แบ่งๆ กันขำค่ะ 555 รถเข็นลูกอิชั้นไม่ “จอก” แบบนั้น 5555
ยังไงก็ขออวยพรให้ทุกๆ ท่าน สุขกาย สุขใจ สมหวังในทุกสิ่ง ตลอดปีนี้ ปีหน้า ชาตินี้ ชาติหน้า เลยนะคะ ซ้า….ตุ๊
