Tuesday, June 30, 2009

My Child - ลูกของช้านนนนน…

เซ็งๆ เบื่อๆ เหนื่อยหน่ายในหัวจิตหัวใจ มาหลายวันแล้ว เมื่อวานไปหาหมอฟังผลนมกับโม๊ะ ดันไปสาย 15 นาที โดนเลื่อนนัด ไปวันที่ 10 กรกฎาโน่น ที่เราไปรอนานๆ เป็นชั่วโมงไม่เห็นจ่ายค่ารอ หรือลดราคาวะ มีแต่พวกอึงเท่านั้นนะที่เวลามีค่า…ไอ้พวกหมอทั้งหลาย ก็ลุ้นกันต่อว่าจะได้ฟังข่าวดีหรือข่าวร้าย แต่ผลนมน่ะทางโรงบาลส่งมาให้แล้วว่า “ปกติ” นมยานสวย บีบได้แบนแต๋ง่ายดี 555

page-422

ลืมไปจะมาเล่าเรื่องเมื่อวานที่ไปนั่งรอหมอ ไอ้ก๊อตตี้ก็ดื้อด้านตามปกติ ส่งเสียงดัง วิ่งวุ่นวายไปหมด ไล่จับจนเหนื่อยเกิดไอเดีย เอาปากกากับกระดาษให้มันขีดๆ เขี่ยๆ เล่น มันก็สงบเงียบ น่ารักน่าเอ็นดูขึ้นมาเลยลูกช้านนนน… สักพัก อีเจ้าหน้าที่ทำหน้าดุส่งเสียงมาบอกว่า pens or markers are not allowed in this office … แม่ม….ลมออกหูเลย กรูไม่ยักกะเห็นมรึงมี sign ตรงไหนบอกห้าม เอาวะ กรูเกลียดมืงละกัน อีฟาย 555 ด่าเค้าในใจก็พอทุเลาดีกรีความโกรธได้บ้าง แล้วก็เก็บปากกาสมุดโน๊ตใส่กระเป๋าอย่างว่าง่าย พร้อมกับบอก ซอรี่ แม่ม (มืงงง) 

IMG_4673-w

ตานี้ไอ้ก๊อตตี้ก็เกิดอาการคลุ้มคลั่งอย่างแรงขึ้นมาอีก เปล่งวาจาผรุสวาทกึกก้องกัมปนาทออกไปว่า “ฟักคํ” ด้วยเสียง K - เอนด์ซาวนด์ ชัดเจน คิดกันเอาเองว่ากี่ลูกกะตาในคลีนิคที่ไม่จ้องมองมาที่อิชั้นและลูก “0” ศูนย์ค่ะ zero-สูญ ถึงติดลบเลยแหละ แม้แต่ลูกเด็กเล็กแดงที่จ้องมองมา มันอ้าปากหวอ จอว์ดร๊อพ กันเป็นแถว อายแบบอยากแซกแผ่นดิน ทันใดอีเจ้าหน้าที่อีกคนก็เรียกขานนามอันไพเราะของอิชั้นขึ้นมา ก็เลยรีบวิ่งแจ้นไปหาเธอ แล้วเธอก็บอกว่าขอเลื่อนนัด เพราะคุณหมอโดนเรียกตัวไปผ่าตัดด่วน อิชั้นไม่มีอิดออด หรือ ต่อล้อต่อเถียง คว้าไปนัด คว้าลูกๆ วิ่งหนีขึ้นรถ ออกรถปรื้ดดดด… หายวับไปในแสงแดด “ปิ๋ง”

11-8-2008-3-52-52-PM

ไม่สามารถแก้ตัวหรืออธิบายในที่เกิดเหตุได้ มาอธิบายตรงนี้ดีกว่า ไอ้ลูกบ้านี่ก้อนะ… ก่อเรื่องจนได้ ไม่รู้จะด่าอะไรมัน 2 ขวบ 8-9 เดือน เพิ่งจะพูดได้ไม่กี่คำ ไอ้ที่ชัดๆ ด้วยเสียงและความหมายก็นับได้ไม่กี่คำ แต่ไอ้ที่ชัดเจนฉะฉานและไม่ต้องการให้มันพูดเนี่ยก็ก่อปัญหาจนได้ คำว่า “ฟัก” ของไอ้ตัวแสบมีที่มาจากพ่อ “สัง-ลัง-ม่าย-ลี” ของมัน ชอบพูดคำ curse คำ ขอร้อง ด่าว่า ห้ามปาม ทะเลาะกัน กี่ร้อยครั้งมันก็เลิกไม่ได้ บอกห้ามพูดคำพวกนั้นต่อหน้าลูกๆ เลิกได้ก็เลิกซะ มันบอกมันพูดแบบนี้มาตั้งแต่เกิด แล้วรอมมี่ก็ได้ยินได้ฟังพ่อมันพูดแบบนี้มาตลอดชีวิตของอีรอม ไม่เห็นอีรอมมันพูดคำหยาบซักที เอากะมันสิ ไอ้กันแก่ๆ นี่สอนยากวุ๊ย ต่อๆๆๆๆ เดี๋ยวจะกลายเป็นเรื่องด่าทอผัวให้ชาวโลกฟัง ตอนจีบกันน่ะไม่ได้ยินซัก “F” เลย แต่ตอนนี้อิชั้นน่ะปั๊ดตะนาไปสูสีกะผัวแล้วหล่ะค่ะ

PhotoFunia_42e17a

กลับไปที่ไร่ฟักแฟงของไอ้ตี้ อิชั้นก็ไม่เข้าใจว่าเวลามันพูดคำนั้นออกมามันอยากสื่อความหมายว่าอย่างไร มันก็ไม่ได้พูดบ่อยๆ หรอก บางทีมันพูดเวลามันโมโห บางทีมันพูดเวลามันแฮ้ปปี้ หลังๆ มามันเรียกปืนของเล่นมันว่าฟัก เวลามันหาปืนมันไม่เจอมันจะพูดว่า มายฟัก มายฟัก อิแม่มันก็พยายามเบี่ยงเบนฟามหมายและ rhyme ตาหลอด อย่างเช่น duck, bug, hug, mug, luck, snug สารพัด..แล้วแต่จะนึกออกแหละ พอมันหาปืนฟักของมัน อิแม่ก็จะพูด your gun… This is your gun, this thing calls GUN! ย้ำซ้ำอยู่นั่น แต่ไม่เคยได้ผล นึกเสมอเลยว่ามันจะต้องไปพูดนอกบ้าน-แล้วมันก็พูดจริงๆ ตามคาดหมาย พยายาม fix เรื่องนี้เพราะรู้ว่าถ้ามันไปพรีสคูลแล้วยังเอาฟักแฟงติดไปโรงเรียนด้วย มันโดนไล่ออกแน่ แถมอิแม่มันต้องขายคี่หน้าไปชั่วชีวิต เฮ้อ…. เหนื่อยใจ

IMG_0577-w เอ้า อ่านกันขำๆ

A low-life or lowlife is a term for a person who is considered unacceptable by their community in general. Examples of people who are often called "lowlives" are skells, prostitutes, drug addicts, drug dealers, alcoholics, hustlers, pimps, slumlords, criminals and corrupt officials or authority figures. It may be used in a more general sense to describe anyone not "living the high-life", such as persons with low incomes or who live in poor conditions (or anyone else perceived as "lazy" by the middle and upper class), but such usage is commonly seen as an indicator of classist elitism and unfounded prejudice. Often, the term is used as an indication of disapproval of antisocial or self-destructive behaviors, usually bearing a connotation of contempt and derision.

Thanks > > http://en.wikipedia.org/wiki/Low-life

11-26-2007 4-04-47-s

ส่วนน้ำตาลในเลือดวันนี้ เลขที่ออก …. 80 ถือว่าอยู่ที่ bottom line ของ "ปกติ" ค่ะ รีบไปดวดเป๊บซี่ด่วน 1 ป๋อง 5555 อ้วนต่อไป

 

All the Best Everyone .!!!

SpoiledRotten