หลังจากเจอวิกฤติ Hectic มาตลอด 2-3 สัปดาห์ จริงๆ มันก็ยังไม่ซ่างซาไปเท่าไหร่หรอกค่ะ แต่เบื่อแระ มาคุยเรื่องหนาวๆ เย็นๆ กันดีกว่า ที่ร้อนรุ่มกลุ้มใจเก็บไว้ก่อน เดี๋ยวรวบรวมสติ-สตังได้จะมาเล่าให้ฟังค่ะ ตอนนี้แถวๆ นี้หนาวมาก หนาวอิ๊บอ๋าย ใครที่อยู่ตรงไหนของโลกแล้วมาบอก เชอะ ไม่เห็นหนาวเท่าแถวบ้านชั้นเลย หิมะท่วมขาวโพลน ฯลฯ ต้องเข้าใจนะคะ ว่าคนเราทนทานหนาว ร้อย เย็น แฉะ ได้ไม่เท่ากัน เป็นว่าที่บ้านเราหนาวมากค่ะ 5555 กลางวันก็ประมาณ 40°F ต้นๆ พอเย็นๆ ตกค่ำก็หนาวไปอีกหน่อยนึงประมาณ 30°F ต้นๆ หนักหนาหน่อยก็ตอนเช้ามืดไปถึง 8-9 โมงเช้าก็ประมาณ 25-29°F ตอนนี้ก็เลยมี Alert ตลอดเกี่ยวกับ Freez Advisory ก่อนหน้านี้ก็แค่เตือนเรื่อง Frost ก็ห่วงต้น หมากรากไม้จะโดนน้ำแข็งเกาะหนาวเฉาตายกันไปซะหมด หลังๆ มาเป็น ฟรีซแล้ว เป็นห่วงแมวมาก หาอีนิ๊งหน่องแมวสุดที่รักไม่เจอมา 2 วันแล้ว (รูปทั้งหมดถ่ายจากกล้องป๋องแป๋งที่มีอยู่ตัวใหม่ เจ้า Canon PowerShot SD780IS 12MP แดงแปร๊ดดดด…. 555 ไม่มีกล้องโปรๆ ใช้กะใครเค้าหรอกค่ะคู้นนนน…)
ตอนเช้าก็ต้องออกไปอุ่นรถทิ้งไว้ซัก 10 นาที เพราะรถน้ำแข็งจับ พอเข้าไปในรถก็แทบหนาวตาย ยะเยือกมากๆ ขวดน้ำทิ้งไว้ในรถก็แข็งโป้กเป็นน้ำแข็งทั้งขวด จนบ่าย-เย็นก็ยังละลายไม่หมด ตกค่ำก็ทิ้งแข็งโป้กต่อไปอีก 5555 สนามหญ้า (เต็มไปด้วยใบไม้แห้งที่ร่วงหล่นมาเต็ม) ก็โดนน้ำแข็งเกาะหมด บน driveway ก็น้ำแข็งเกาะเพียบ เดินต้องระวังเดี๋ยวลื่นหัวฟาดพื้นตาย ช้าน…ตาย…ม่าย…ด้ายยยย….ลูกยังเล็กเฟ้ย แล้วถ้าหากหิมะตกแถบนี้จริงๆ จะเดือดร้อนกันมาก เพราะคนแถวนี้ไม่คุ้นเคยกับการใช้ชีวิตกับหิมะ ถนนหนทาง โซ่ใส่ล้อรถยนต์ก็ไม่มีกันทุกบ้าน บ้านอิชั้นไม่มีซักอัน 555 แค่ขับรถฝ่าทะเลหมอกให้รอดชีวิตไปตลอดซีซั่นก็โชคดีมากแล้ว หรือไม่ไปจอย pile-up ร้อยคันกับใครก็บุญอักโขมากเข้าไปอีก จำได้ว่าปีก่อนประกาศว่าจะมีหิมะ อิชั้นก็ตื่นตูมไปกะเค้า แจ้นไปซื้อสโนว์แจ๊คเก๊ตให้ลูก 5555 สรุปมันเป็นแค่ฝอยๆ ลอยมาตอนดึกๆ นิดหน่อยแล้วก็ละลายหายไป ไม่มีกี่คนนักหรอกที่ได้เห็น แต่บ้านผีปอปได้เห็นกะเค้าหนอยนึง 555 จริงๆ มันเคยมีหิมะตกแถบนี้เป็นระยะๆ 10-15 ปีก่อนโน้น เรียกว่าเดือดร้อนไปทั่ว คนแถวๆ นี้จะไปเล่นสกี กีฬาปุยหิมะทั้งหลาย ก็ขับรถขึ้นเขาไปซักชั่วโมงก็ถึงสกีรีสอร์ตแล้ว ส่วนอิชั้นคนยากก็จะพาลูกๆ ขับรถขึ้นเขาไปหน่อยนึง เจอข้างทางตรงไหนให้ลูกๆ เล่นตรงนั้น พอเล่นเป็นโคลนก็ขับรถหาที่ทำเลงามๆ หิมะหนาๆ เล่นกันใหม่ 5555 ฟรีค่ะ เลอะเทอะกันพองามก็บึ่งกลับบ้านมาแช่น้ำอุ่นๆ สบายใจแฮ … มีแม่จนก็สนุกแบบนี้แหละค่าาาา…
โชคดีที่แถวๆ นี้ไม่มีหิมะ ถึงจะหนาวไม่แพ้ใครก็เหอะ นึกไม่ออกเลยถ้ามีหิมะเหมือนที่เห็นตามข่าว หนัง หรือรูปต่างๆ อิช้านจะทำยังไง เพราะขี้เกียจทั้งผัวทั้งเมีย ต้องโกยหิมะเหมือนที่อื่นๆ ตายแน่ๆ สงสัยจำศีลเป็นหมีขั้วโลก ไม่ไปไหนแน่ๆ รวยตายเลย 5555 เพราะที่ที่เราอยู่เป็นแวลเล่ย์ หรือก้นกระทะนั่นเอง เป็นแอ่งเป็นอ่างใหญ่ยักษ์ ล้อมรอบด้วยเทือกเขา ด้านนึงเป็น Sierra Nevada (ด้านขวามือที่สีส้มๆ น้ำตาลๆ นั่นแหละ แคลิฟอร์เนียนี่ใหญ่กว่าประเทศไทยนิดหน่อยค่ะ) ส่วนไอ้ด้านริมทะเลเป็นเทือกเขาเล็กๆ น้อยๆ ต่อกัน เรียกอะไรไม่รู้ 5555 แต่อยากโชว์ว่าเราอยู่ในอ่าง 5555 ปกติพออากาศเริ่มเย็นๆ ปลาย Fall หรือประมาณปลายตุลา ต้นพฤศจิกา ไปจนถึงปลายๆ มกรา หรือ ต้นๆ กุมพาเลยทีเดียว ที่คนละแวกนี้ (กลางๆ แวลเล่ย์) ก็แย่แล้วกับการผจญหมอกนรก ที่เรียกว่าหมอกนรกเพราะมันนรกจริงๆ นะคะ เมืองในหมอก เมือกสามหมอก แม่ฮ่องสอน นั่นอนุบาลมากๆ ค่ะ (วันหลังมาเล่าเรื่องหมอกนรกดีกว่า 5555) หมอกมันหนามาก หนักมาก มีหลายแบบ เป็นกำแพงหนา เป็นหมอกแล้วมีละอองน้ำ mist เดินเปียกเหมือนตากฝนเลยแหละ ฯลฯ บางวันเค้าบอกว่าเป็น Low Cloud พัดผ่านเข้ามาจากทะเลและติดกับดักโดนเซียร่าเนวาด้ากันไว้ ไปไหนไม่ได้เลยนั่งอ้วนอยู่ในแวลเล่ย์ไม่ไปไหน อิชั้นก็เลยกลายเป็นนางฟ้านางสวรรค์ใช้ชีวิตกลางม่านเมฆ 555 หน้าหนาวที่นี่ก็หนาวจนตับหดเลย พอหน้าร้อนไอ้ก้นกระทะก็ร้อนซะตับแหกเลยเหมือนกัน (อีเหมียนเอ้ย…. กะทะ หรือ กระทะ วะเนี่ย ช่วยที….5555)
เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว เค้ามีคริสต์มาสพาเหรดที่ดาวน์ทาวน์ สิ่งบันเทิงรื่นเริงใจแถวนี้ไม่มีอะไรมากมาย เพราะเป็นเมืองเล็กๆ พาเหรดแค่นี้ก็แห่ไปดูกันไปค่อนเมือง จากประสบการณ์ทุกๆ ปี ไปล่าช้าหน่อยก็ไม่มีที่จะแทรกเข้าไปนั่งหรือโผล่หัวเข้าไปดู ปีนี้ก็เลยรีบไปจับจองฟุตบาทแต่ไก่โห่ 5555 โห่จริงๆ เพราะไม่ได้เตรียมอะไรไปรองนั่ง ตูดเย็นเจี๊ยบเลย 5555 แล้วโห่ไปเร็วรอซะเซ็งเลย นั่งจนตูดชาได้ชั่วโมงครึ่งขบวนพาเหรดเค้าถึงได้เริ่มแห่มากัน ไอ้พวกเอาของเล่นไฟแล่บต่างๆ มาเดินเร่ขาย ก็ขยันเดินผ่านไปผ่านมาจริงๆ ลูกๆ ก็งอแงงี่เง่าอยากได้ อยากซื้อไปหมด แล้วแพงมาก แพงจนอุบาทว์ ไอ้หลอดๆ ที่หักแล้วเรืองแสงทำเป็นสร้อยคอนั่น เส้นละ 3 เหรียญ จะบ้าเหรอ ปกติ 3 เส้นเหรียญนึง เชี่ยเน๊าะ แล้วเดินจริ๊งงง… มากมายหลายเจ้าด้วยนะ อยากจะเอาเท้าไปขัดขาให้มันล้มป้าบบบบ…ตรงหน้าซะจริงๆ คืนนั้นก็หนาวเหน็บมากๆ ขอบอก ไอ้ตี้โดนแม่ห่อไว้ตามเคย ปล่อยให้เดินเพ่นพ่านไม่ไหว แม่มันไม่มีแรงวิ่งไล่ จับมัดไว้ให้เป็น Dr. Hannibal Lecter ตามระเบียบ (ไอ้หูมิกกี้สีฟ้านั่น 5 เหรียญเชียวนะคะ ป๋องแป๋งสุดเดชด้วย รอมมี่อยากได้ งี่เง่าให้แม่ซื้อ พอซื้อให้ดันไม่ใส่ซะนี่ อายเค้าค่ะ น่าตื้บมาลูกชั้น)
พาเหรดประดับไฟที่นี่มีแค่จิ๋วติ๋วจิ๊ดนึงแหละ หน่วยงานต่างๆ โรงเรียนก็พากันประดับตกแต่ง floats ตามประดามี น่ารักน่าเอ็นดูตามประสาเมืองเล็กๆ รถขยะ รถไปรษณีย์ แมงกะไซ ฯลฯ มากันเยอะแยะ บางอันก็แต่งซะสุดฝีมือ บางอันมีไฟหลากสีกระพริบมาแค่สายเดียว แบบอิรถไปรษณีย์ (ยังก๊ะโลงอนาถา 55555)
ถ่ายรูปไปได้ไม่เท่าไหร่กล้องก็แบตหมด อดเอารูปแปลกๆ มาอวด 555 ไม่มีอะไรแปลกหรอก ก็แค่วงโยธวาทิศของไฮสคูลประจำตำบลน่ะ เค้ามีไอ้พวกเด็กสาวรำธง เด็กๆ ที่เป่าปี่ตีกลองก็เอาไฟกระพริบหลากสีพันตัวเดินมาเป็นแถวน่ารักดี แต่พวกรำธงน่ะ ใส่เสื้อผ้ายืดกำมะหยี่รัดรูป บางคนก็สูงยาวระหง..น่ามอง บางคนก็อ้วนตุ๊บเป็นลอน..น่าเห็นใจ (คนอ้วนย่อมเข้าใจคนอ้วนสิ) วัสดุที่สวมใส่ก็ดูเย็นเยือก ดั๊นนน… เสือกไม่มีแขนอีก ครูบาอาจารย์นี่บ้าเน๊าะ สงสารเด็กๆ เพราะหนาวมากกกกกก…….
ดูไอ้แทรกเต้อร์ Harvester มโหฬารมากๆ ดูจากคนบนรถเทียบกับล้อ มหึมาจริงๆ อยู่แถวๆ นี้ได้เห็นพวกเครื่องจักรเครื่องยนตร์แปลกประหลาดบนท้องถนนหรือในทุ่งบ่อยๆ รูปร่างหน้าตาหลายๆ อย่าง ดูๆ ไปเหมือนอิชั้นอยู่ในซีนสตาร์วอร์ 5555 สรุปคืนนั้นก็พาลูกอยู่ดูจนจบ กลับบ้านแวะซื้อแม๊คโดเน่าให้ลูกกิน แล้วก็ไม่ลืมซื้อ “แม๊ค-ริบ” ให้ตัวเอง ตอนนี้ McDonald's brought back the McRib sandwich อิชั้นดีใจกว่าใครๆ เลยเชียว เพราะเป็นเมนูโปรดจากร้านพี่เน่าเค้า เมื่อปีกลายเจือกประกาศ McDonald's announced the 'Farewell Tour' of the McRib sandwich อิชั้นโมโหเป็นอย่างมากกกก….. 5555 ผู้คนเค้าก็ตังเว๊บไซ้ต์ให้คนช่วยกันเข้าไปโหวตไม่ให้แม๊คโดเน่ายกเลิกเมนูนี้ อิชั้นก็ไปโหวตก็เค้าอยู่พักนึง นานๆ ไปก็เงียบ พอเค้าเอากลับมาก็ดีใจซะ 5555 หนาวไปหนาวมา…. กลายเป็น McRib ได้ยังไง 5555 บายเด้อค่ะ
